Als er één soort filmadaptaties is waar ik over het algemeen niet naar uitkijk, zijn het wel bewerkingen van Stephen King literatuur. Zeker niet als het om een remake gaat van een al eerder verfilmd boek. Carrie was dan ook vooral een goedkoop verzetje op het Gentse filmfestival. Kimberly Peirce, die bekendheid vergaarde met Boys Don't Cry en Stop-Loss, maakte van haar derde langspeler een overbodige aanvulling op het nog steeds groeiende repertoire van King verfilmingen.
De King adaptaties die echt de moeite zijn, zijn relatief schaars. Van de zeventigtal pogingen (in serie-, tv-film- of langspeelfilmformaat), denk ik in de eerste plaats aan The Shining, Stand by Me, Misery, The Shawshank Redemption en The Green Mile. Daarnaast zijn veel van Kings eerste verfilmingen, zoals o.a. Carrie, Salem's Lot, Creepshow, Cujo, The Dead Zone, Christine, Children of the Corn, Silver Bullet, Maximum Overdrive, Pet Sematary en It, best de moeite voor horror- en b-film liefhebbers. Van de latere adaptaties zijn enkel Dolores Claiborne en The Mist het vermelden waard. De tv-series waar Kings naam onder staat, zijn momenteel Haven en Under the Dome, hiermee de tv-serie van The Dead Zone opvolgend - geen van alle is / lijkt het aanbevelen echt waard. Zelf hoop ik nog altijd dat HBO of Netflix aan The Dark Tower serie zal beginnen, maar dat zal (jammer genoeg) niet voor onmiddellijk zijn. Tot slot kan nog aangehaald worden dat menig groot (horror)regisseur zich al aan King waagde: Brian De Palma, Tobe Hooper, Stanley Kubrick, George A. Romero, David Cronenberg, John Carpenter, Rob Reiner, Bryan Singer, Mikael Håfström en, misschien wel de meest succesvolle van allen, Frank Darabont.
Zoals kan afgeleid worden uit het vorige korte overzicht, is een remake van Carrie niet meteen iets waarop de wereld moet zitten wachten. Na het zien van de film, werd ik daarin alleen maar bevestigd. Terwijl de originele adaptatie van De Palma nog als een cultfilm kan gelden (met een memorabele Sissy Spacek in de rol van Carrie), is dat voor deze nieuwe versie in de verste verte niet zo. Chloë Grace Moretz is hilarisch en volstrekt ongeloofwaardig als het rosse duivelskind, terwijl Julianne Moore een schrijnende prestatie op automatische piloot neerzet als doorgeslagen bijbelzeloot. Kings boek staat net zo sterk omdat het ingaat op de psychologische terreur die religieus fanatisme kan teweegbrengen bij een kind. Peirces versie heeft eerder iets van een slechte grap die hoogstens wat poogt te zeggen over verregaande puberale pesterijen. Misschien een film die appelleert aan een jonge generatie horrorliefhebbers, maar ik zou het eerlijk gezegd betreuren moest dit de nieuwe standaard worden in het genre. Het is duidelijk dat Peirce zich beter kan houden aan sociaal bewogen cinema, zoals haar voorgaande werk, in plaats van horror.
Deze film heeft niets te bieden en wordt zelfs makkelijk afgetroefd door zijn eigen promo-campagne. Er valt zelfs zodanig weinig te zeggen, dat een recensie over de nieuwe Carrie meer baat heeft bij een opsomming van geslaagde King-adaptaties dan aan een bespreking van de film zelf. Bij deze.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten